Het werk van de 112-persfotograaf

Het werk van de 112-persfotograaf – Ramptoerist of journalist?

Ze zijn razendsnel ter plaatse en mogen vaak dichter bij het ongeval komen dan alle andere omstanders. Dat geeft de 112-persfotograaf de kans om zeer privacy gevoelige plaatjes te maken.

Hoe werkt de 112-persfotograaf?

De meeste fotografen werken met een pieper. Ze worden opgepiept wanneer er een ongeval, brand of andere belangrijke melding is en moeten zich dan razendsnel naar die plek begeven. Daar zijn politie, brandweer en ambulance dan meestal al aanwezig, met daarbij ook de nodige omstanders. Vanwege hun politieperskaart mogen de fotografen in een met lint gecreëerd persvak werken, of zelfs binnen de afzetting fotograferen. Ze maken razendsnel een aantal foto’s en een korte video en vertrekken weer naar huis. Onderweg delen ze hun foto’s met hun opdrachtgevers. De foto’s en video’s moeten namelijk zo snel mogelijk in de online artikelen verschijnen. Als de fotograaf te langzaam werkt, valt er weinig te verdienen.

Ramptoerist?

De 112-persfotograaf krijgt vaak veel kritiek. Men vindt het ongepast dat er foto’s gemaakt worden van het leed van anderen. Mensen die al vanaf het eerste moment aanwezig zijn, zien een fotograaf aan komen snellen die direct begint met fotograferen. Wat men vervolgens niet meekrijgt, zijn de afwegingen die de fotograaf moet maken. Heel bewust wordt er nagedacht over wat men wel en niet in beeld kan brengen en ook vooral hoe die dingen vervolgens in beeld worden gebracht. Zo is het slachtoffer in de meeste gevallen nauwelijks, of onherkenbaar in beeld en focussen de meeste fotografen zich op de omvang van het ongeluk, in plaats van nare details. De politie en brandweer weten dat deze fotografen vakmensen zijn en respectvol omgaan met de situatie. Soms vragen zij om te wachten met publicatie, tot de familie van het slachtoffer is ingelicht. Een fotograaf hoeft maar één keer die grens te overschrijden en de volgende keer krijgt hij/zij geen toegang meer tot het persvak.

De mobieltjes-schieters

Waar het tegenwoordig vaak mis gaat, is bij de groep mensen die toevallig getuige is van het ongeval. Zij zijn als eerste aanwezig, als er nog geen afzetting is gemaakt en er nog geen regie is door de politie. Je hebt dan de groep mensen die direct te hulp schiet, maar ook een groep die vervolgens klakkeloos met hun telefoon alles filmt en fotografeert. Hierbij houden ze geen rekening met de slachtoffers en maken ze geen zorgvuldige afweging hoe alles in beeld gebracht moet worden. Dit soort plaatjes verschijnen vervolgens ook online, waar de 112-fotografen vervolgens de dupe van zijn. Zij worden namelijk in verband gebracht met deze beelden. Er zijn gevallen bekend waarbij familieleden geconfronteerd werden met hele nare foto’s van hun naasten, omdat deze simpelweg klakkeloos op het internet waren gegooid.

Waarom de 112-persfotograaf?

Als men in de file staat, omdat er verderop een ongeluk is gebeurt, wordt er al snel gegoogled wat er zich verderop heeft afgespeeld. Onbewust heeft men altijd het verlangen om te zien wat er gebeurt, omdat we het dan pas echt kunnen geloven. Er ontstaat meer begrip voor de situatie. 112-persfotografen helpen om het nieuws een beeld te geven. De afwegingen die ze daarbij maken zijn van essentieel belang. Door hun beelden te gebruiken in de algemene nieuwsartikelen, wordt voorkomen dat mensen al snel terechtkomen bij de beelden die door de impulsfotografen zijn genomen. Natuurlijk zijn er ook nog altijd 112-persfotografen die echt de grens opzoeken en deze soms overschrijden, maar het gros probeert vooral respectvol om te gaan met deze nare situaties, die nu eenmaal een belangrijke nieuwswaarde hebben.